چهارشنبه هفتم آبان ماه مجلس شورای اسلامی در حالی موضوع مهم رای اعتماد به نیلی احمدآبادی وزیر پیشنهادی علوم را در دستور کار دارد که از نحوه حضور متفاوت نمایندگان در جلسات هفته‌های اخیر و حضور قابل پیش‌بینی آنها در این جلسه، می‌توان با قاطعیت به این نتیجه رسید که مجلس به چند ناظم نیاز فوری دارد.

به گزارش «تابناک»، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در تابستان امسال، دو دوره تعطیلات را سپری کردند. آنها ابتدا در مرداد ماه به مدت دو هفته جلسه علنی نداشتند و سپس در شهریور ماه نیز سه هفته جلسه‌ای علنی نداشتند ولی با این وجود، با شروع جلسات علنی مجلس از سی شهریور به این سوی، کمتر جلسه‌ای در صحن مجلس بوده که حداقل هشتاد نماینده در آن غیبت نداشته باشند.

در تابستان امسال، مجلس یک جلسه استثنایی داشت. در جلسه استیضاخ وزیر علوم در 29 مرداد، 270 نماینده مجلس آرای خود را به صندوق ریختند و بنابراین تعداد غایبین مجلس در این روز استثنایی سال 1393 کمتر از بیست نماینده غایب بود. این در حالی است که غیبت بالای هشتاد نفر در جلسات اخیر مجلس امری کاملا عادی شده است.

مجلس شورای اسلامی جلسات اخیر خود در 29 و 30 مهرماه و 4 و 6 آبان ماه را به ترتیب با 84، 94، 88 و 94 غایب آغاز کرده است. محاسبات نشان می‌دهد که اعدادی از این دست به معنای غیبت شصت تا هفتاد برابر نمایندگان مجلس شورای اسلامی نسبت به نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا است.

در حالی که نمایندگان مسائلی مانند پیگیری کارهای مردم، پیگیری امور اداری، سرکشی به حوزه‌های انتخابیه و گاهی نیز به دلیل دیرکرد در پرواز‌ها و یا حتی دیر رسیدن ماشین را دلیل غیبت‌های خود اعلام می‌کنند، حضور پررنگ‌تر آنها نشان می‌دهد که اگر اراده محکمی برای حضور در مجلس وجود داشته باشد ان گاه آمار غیبت نمایندگان به طور چدی کاهش خواهد یافت. برای مثال در حالی که غیبت 80 تا 90 نماینده رو به عادی شدن می‌رود، در جلسه رای اعتماد به کابینه یازدهم، تعداد غایبان به کمتر از پنج تن و در جلسه رسیدگب به استیضاح وزیر سابق علوم تعداد غایبان به کمتر از بیست نماینده رسیده است.

اگر چه مشارکت نکردن در رای‌گیری‌ها، نشان‌دهنده عمق بی‌توجهی برخی نمایندگان به وظایف خود است ولی یک مشکل دیگر ظاهرا این است که نمایندگان غایب در صحن، اموری دیگر را مهم‌تر از دستور کار مجلس می‌دانند؛ مسائلی که شاید برای نمایندگان غایب اهمیتی نداشته باشد ولی گاهی احتمال دارد گریبان یک نسل از مردم ایران را بگیرد و بر سرنوشت کشور تاثیر بگذارد. هیچ کس نمی‌تواند انکار کند که دو رقم بالا و پایین رفتن نرخ مالیات، یک تصمیم خاص در حوزه اقتصاد و یا دیگر مسائل مانند ان می‌تواند موقعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بخش بزرگی از مردم ایران را بالا و پایین کند.

یکی از ریشه‌های مشکل غیبت زیاد نمایندگان و بی‌توجهی آنها به دستور کار مجلس، نبود ساختار حزبی ناظر بر رفتار نمایندگان است. در بسیاری از مجالس بیگانه، هر حزب مامورانی برای نظارت بر انضباط حزبی نمایندگان خود در پارلمان دارد. این ماموران که به انها whip (در لغت به معنای جلوگیری از پراکنده شدن گله سگ‌های شکاری) گفته می‌شود، مواظب هستند که نمایندگان عضو حزب به نحو شایسته‌ای در جلسات حاضر شوند و در رای‌گیری‌ها هم در صورت لزوم مطابق خطوط حزبی رای دهند.

اگر چه مجلس فعلی چندان بر مبنای ساختار حزبی شکل نگرفته است ولی فهرست‌های مختلف انتخاباتی که با اسامی گوناگون سعی در جلب آرای مردم در فصل انتخابات داشتند، قاعدتا باید وظیفه‌ای برای الزام نمایندگان خود برای عمل به انجام وظایف نمایندگی خود احساس کنند. /250